Slapstick in Hoboken: leuke workshop muzische vorming in tweede leerjaar basisschool Accent
Het tweede leerjaar in basisschool Accent, de klassen van juf Chiara en juf Melinda, beleven een dolle voormiddag muzische vorming met de workshop drama ‘Slapstick, Charlie Chaplin achterna’. De kinderen leven zich expressief uit en ook voor de juffen valt er wat mee te pikken.
In het filmpje zie je de kinderen van de klas van juf Melinda aan het werk. Je vindt bij Hoeratheater in totaal 9 leuke theater- en taalworkshops die 3 lesuren duren… of korter… of langer. Muzische vorming op maat.
Veel muzisch plezier Humor is een toffe toneelmeester
Hoboken in de ochtend.
Ik laveer tussen dubbel geparkeerde en achteruit rijdende auto’s om bij de school te geraken. De straat is afgesloten met een nadarhek met een bord ‘Schoolstraat’ erop, waardoor er geen plaats voor doorgaand verkeer is. Het maakt de straat een pak veiliger voor de arriverende kinderen. Ouders met mondmaskers, portieren zwaaien open, kinderen stromen de schoolpoort binnen. “Kan de workshop in de kas?” vraagt de juf me. Het zou een domper op de pret zijn. Slapstick is fysiek theater, toneel met héél veel beweging. Hoe meer ruimte de kinderen krijgen, hoe beter ze zich expressief laten gaan. Gelukkig is er ook nog de turnzaal. Daar is plaats genoeg. De kinderen die daar normaal gebruik van gingen maken, zullen sporten onder een mooie, blauwe hemel.
Twee workshops van telkens twee lesuren
Met tweemaal twee lesuren past de workshop in het lesrooster van het tweede leerjaar. Zowel in 2A als 2B zijn de kinderen meteen mee. We focussen op expressie zonder woorden. We spreken in deze workshop niet met de mond, maar met het lijf. Eerst is iedereen tegelijk bezig, pas na een tijdje laten enkele kinderen aan de anderen zien hoe ze een oefening doen. Aan kandidaten geen gebrek! iedereen is enthousiast. Ten slotte creëren de kinderen hun eigen typetje en spelen ze daar een korte slapstickscène mee.
Zelf een scène bedenken of eentje aangereikt krijgen?
Ik laat de juf de keuze: zullen ze zelf een stukje in elkaar fantaseren of geef ik een scènetje op. Hoewel we voor de tweede optie gaan, is er toch een groep die het liever helemaal zelf bedenkt. Het valt me op dat de kinderen in hun groepjes meteen de rollen verdelen en driftig beginnen te experimenteren om het stukje in elkaar te steken. Dat toonmoment op het einde is niet het doel van de workshop, maar voor de kinderen blijkt het toch telkens een hoogtepunt. Zei ik ‘op het einde’? Wacht: er is nog heel even tijd voor een uitsmijter. Om afscheid te nemen halen we nog een laatste keer onze typetjes boven water. Al heb ik zo’n vermoeden dat die even later op de speelplaats toch nog niet helemaal uitgespeeld zullen zijn.
Een filmpje als souvenir
Als er geen bezwaar is, maak ik nu en dan foto- en filmopnames tijdens de workshop. Daar monteer ik achteraf een filmpje mee. Ik heb al ervaren dat het bij nogal wat kinderen voor extra schwung zorgt wanneer de camera verschijnt. Zo’n filmpje is natuurlijk ook een souvenir. Ik hoop dat de kinderen er veel plezier aan beleven wanneer ze zich in het filmpje terugzien.
(Hoeratheater voerde deze workshop uit in opdracht van Muzische Workshops)
In het filmpje hoor je ‘Pine Apple Rag’ van Scott Joplin uit de collectie ‘Ragtime: Original piano rolls (1896-1917)’ De muziek is rechtenvrij onder licentie creative Commons: : https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/