Workshop Slapstick: muzische week in 4e leerjaar leefschool ‘De dageraad’ Antwerpen
In leefschool ‘De dageraad’ geef ik vanaf vandaag vier workshopsessies ‘Slapstick’ en vier sessies ‘Soap’ aan respectievelijk het vierde en vijfde leerjaar. We vatten de maandag blijgezind aan met het vierde leerjaar van meester Nathan.
In het filmpje zie je de kinderen van het vierde leerjaar aan het werk in de theaterworkshop ‘Slapstick’ van 26 t/m 30 oktober 2020 in het kader van muzische vorming in Leefschool ‘De dageraad’. Je vindt bij Hoeratheater in totaal 9 leuke theater- en taalworkshops die 3 lesuren duren… of korter… of langer. Muzische vorming op maat.
Vier sessies slapstick voor een onvergetelijke week
Een hele week drama op school
Een muzische workshop kan over meerdere dagen gespreid worden, zoals hier in deze leefschool het geval is. Deze toneeloefening, die de school bij Muzische Workshops bestelde, duurt vier voormiddagen, telkens twee lesuurtjes. Oorspronkelijk was het de bedoeling om op vrijdag voor de hele school een toonmoment te houden, maar dat is door die lastige tante Corona veranderd. Alle kinderen zitten in hun bubbel en dus is er van ‘kruisbestuiving’ geen sprake.
De kinderen steken elkaar in hun enthousiasme aan
in de muzische workshop slapstick focussen we op expressie zonder woorden. Lichaamstaal heeft de hoofdrol. Het oogt allemaal zeer speels waardoor de sfeer er meteen in zit. Voor een jongen die hier nieuw is en bijna geen Nederlands begrijpt, doen de dramaoefeningen in emotie, expressie en fantasie vreemd aan. Maar deze kinderen zijn het gewend in groep te werken en ze hepen elkaar. Omdat het grootste deel van de tijd iedereen tegelijk bezig is, is het ook niet zo moeilijk om los te laten. De formule is erop gericht veel te doen zonder al te veel na te denken. Zien spelen, doet spelen en de kinderen steken elkaar in hun enthousiasme aan.
Muzische vorming: ook observeren is leren
Toneel is niet alleen spelen, het is ook kijken. Eens de schroom verdwenen is, wat in het grappige format ook hier snel het geval is, tonen de kinderen hun spelideeën aan elkaar. We wagen ons onder meer aan ‘double takes’, ‘uitgestelde reacties’ en zelfs wat mime. Zeker nu er meerdere sessies zijn gepland, is er ruimte voor observatie: wat hebben we ervaren, gevoeld, wat hebben we gezien, werkte het, wat vond je het leukst aan de scène?
Zelf een slapstickscène maken en spelen
Ten slotte creëren de kinderen hun eigen typetje en ontdekken ze hoe dat zich tot de anderen verhoudt. Ze maken in groepjes met hun slapstickpersonage een korte scène en tonen ze aan elkaar. Dat er gefilmd wordt, maakt het nog wat echter en er is ook slapstickmuziek. Zoals gezegd is het grote toonmoment voor de hele school afgelast, maar dat maakt de pret van het spelen en het kijken naar elkaars vondsten er niet minder plezant op.
De muziek in het filmpje is vrij van rechten en komt uit de audiobibliotheek van Youtube. Je hoort achtereenvolgens: John Deley and the 41 Players met ‘Dixie Outlandish’ en Kevin Mc Leod met ‘Lively Lumpsucker’. (http://incompetech.com)