Slapstick vakantie Antwerpen Dam
Met de workshop Slapstick nog even gek doen voor de school weer begint. Ik ben opnieuw te gast bij de kinderen van Antwerpen Noord. Ditmaal spelen we de tegels uit de vloer in Den Dam Dagcentrum Elegast.
Vakantie Tijd om raar te doen
Naar ‘de andere kant’ van Park Spoor Noord
Met mijn oud bestelbusje mag ik de stad niet in, maar gelukkig heb ik ook nog mijn oude motorfiets. Van Edegem naar ‘Den Dam’ is zo ver niet en zo lang de vakantie duurt, is de Ring meestal filevrij. Via de afrit Deurne hobbel ik aan het Sportpaleis de stad in. Het is lang geleden dat ik nog in Antwerpen Noord was. De straten die zich rond het oude slachthuis hebben geschaard, liggen er rustig bij. Het stadsdeel is zichzelf aan het heruitvinden, zo lijkt. Deze ‘andere kant’ van Park Spoor Noord is deels oud en versleten, deels nieuw of gerenoveerd. Maar daarvoor ben ik niet tot hier gekomen. In dagcentrum Elegast in de Tweenetenstraat wachten 17 kinderen samen met hun begeleiders op de workshop slapstick. Op de trap komen er al een paar me tegemoet: “Hé, wij hebben u al gehad! Gaan we weer toneelspelen?”. In het begin van de grote vakantie speelden de kinderen rond emoties en expressie in het Oude Badhuis. Vandaag zijn ze er bijna allemaal weer, met enkele nieuwe gezichten erbovenop.
“Vandaag doen we slapstick.”
Vragende blikken en enkele vingers in de lucht. “Wat is slapstick?” Tja, het is ook al zo oud. Maar daarom nog niet versleten én bovendien: superplezant. Dat ontdekken ze heel snel. Na een korte inleiding weten ze ook dat mensen vroeger in de cinema naar zwartwitfilms zonder geluid gingen kijken. En dat het heel vaak om te lachen was omdat de acteurs zulke rare rolletjes speelden. “Zoals Mister Bean?” Zo is het. En dat kunnen wij zelf ook. En of! Ook enkele begeleiders kunnen niet op hun stoel blijven zitten en geven Charlie Chaplin swingend het nakijken.